Dianne ter Haar

Met dank.aan mijn broer Willem Lieve schat Lief vriendinnetje Mijn Dianneke. Nu jij er niet meer bent Jouw vanzelfsprekendheid In mijn bestaan In alle fasen Van mijn leven Gestorven is Vraag ik mij Verbijsterd En intens verdrietig af: "Wie ben ik...... Nu jij er niet meer bent?" Nooit meer hetzelfde Maar altijd heel dicht bij Elkaar Koesterend Herinnerend Liefhebbend Levend

Wat een verdrietig bericht. Als collega loopbaanprofessional heb ik Dianne leren kennen als een lieve, deskundige en integere vrouw. Sterkte voor allen die van haar houden.

Bij elk afscheid wordt een herinnering geboren. De herinneringen zijn er voor mij vanaf dat ik 7 was en bij Dianne in de klas kwam op de Koningin Emmaschool. Samen spelen op de boerderij waar nog foto's van zijn. Als kinderen hadden we veel plezier. Na lange tijd elkaar niet meer gezien te hebben kan ik mij nog goed een fijn gesprek met haar herinneren een paar jaar geleden. Een gesprek waar ik veel aan heb gehad. Een goed mens en een lieve vrouw. De laatste jaren hebben we zelfs een Em"maatjes" groep die elkaar nog 1 tot 2 keer per jaar zien. De laatste keer was Dianne al te ziek om erbij te zijn. Ik wens alle familieleden en vrienden van Dianne heel veel sterkte! Wie bemind werd en beminde, laat meer dan een leegte achter.....

Dianne, het meisje van de boerderij. Samen op de Emma School, een vrolijke stoere Dianne. Ik zie haar nog zo voor mij. We hebben elkaar later nog ontmoet op de reunie, nu een mooie lieve vrouw en moeder. Het is zo triest om te weten dat er nooit meer een ontmoeting zal zijn. Ik wens iedereen die Dianne kende en zullen missen, en natuurlijk met name de naaste familie en vrienden, heel veel sterkte!